معنای نیلینگ یا میخکوبی چیست؟

نیلینگ که به انگلیسی Nailing نوشته می‌شود، با نام میخکوبی نیز معروف است. روش میخکوبی از جمله روش‌هایی است که می‌توان به عنوان یک سازه نگهدارنده، به منظور جلوگیری از ریزش دیواره در محل گودبرداری از آن استفاده کرد. در حال حاضر روش‌های مختلفی برای مهارکردن دیواره گودبرداری وجود دارد. از جمله این روش‌ها، می‌توان به انکراژ، اجرای شمع، سپرکوبی، سازه نگهبان خرپایی و سایر موارد اشاره کرد.

روش نیلینگ، بسیار مشابه روش مهارسازی انکراژ است. روش انکراژ از دیگر روش‌های پایدارسازی گودبرداری و شیب‌ها در عملیات عمرانی خواهد بود. با اجرای روش انکراژ یا روش مهارکوبی توان و مقاومت خاک بسیار افزایش می‌یابد. در رو‌ش مهارکوبی یا انکراژ و همچنین سیستم نیلینگ، از یک وسیله فولادی استفاده می‌‌شود که عموما میلگرد و یا استرند است. در این روش، علاوه بر سایر مراحل پایدارسازی، یک .مرحله به نام مرحله اعمال نیرو نیز تعریف شده است. این مرحله نیروی پس تنیدگی را اعمال خواهد کرد.

بین اینکه چه گروهی اولین بار در داخل چه کشوری نیلینگ را ایجاد کرد بحث‌های زیادی است. در واقع اولین بار روش میخکوبی توسط مهندسان استرلیایی برای پادار سازی دیواره‌های سازه‌های داخل تونل مورد استفاده قرار گرفت. پس از این گروه مهندسان کشور اتریش نیز برای شیروانی‌های سنگی این روش را به کار بردند. سپس گروهی دیگر سوراخ‌هایی را در کف و دیوارهای تونل ایجاد کردند که با میلگردهای فولادی آنها را مقاوم کردند.

مهندسان در کشورهای آلمان و فرانسه توانستند این روش را توسعه دهند و در صنایع مختلف به کار ببرند. در سال‌های گذشته این روش در بسیاری از کارهای عمرانی نیز مانند بزرگراه‌ها، گودبرداری‌ها و تراشه‌های خطوط راه آهن مورد استفاده قرار گرفت. البته اولین بار فرانسوی‌ها در قرن 70 میلادی توانستند این روش را در خاک برای راه آهن خود استفاده کنند.

این روش توسط آمریکایی‌ها بسیار توسعه پیدا کرد و توانست مهار خاک را به وسیله دیوار‌هایی به صورت کامل انجام دهد. این روش به صورت تدریجی توانست از سازه‌های موقت به سازه‌های دائمی تبدیل شود.

بیش از سه دهه از اجرای سیستم نیلینگ در عملیات عمرانی می‌گذرد. انتخاب دستگاه‌ها و تجهیزات مناسب در این روش بسیار حائز اهمیت است. عملیات حفاری به ترتیب در مراحل مختلف انجام می‌شود. به طور خلاصه می‌توان گفت در روش نیلینگ، اولین مرحله از مراحل ساخت، حفاری در عمق معین است. سپس ابتدا میخ‌ها را در سوراخ‌ها قرار می‌دهیم. سپس دوغاب را به خاک تزریق می‌کنیم تا میخ‌ها را در جای خود محکم کند.

در نهایت، یک لایه شات کریت را به عنوان ماده پوششی قرار می‌دهیم تا از میخ‌ها در معرض فرسایش محافظت کنیم. از آنجایی که وجود آب میتواند مشکل ساز شود، ضروری است که از سیستم زهکشی مناسب در ساخت دیواره خاک، جهت محافظت از میخ‌ها استفاده کنیم. در برخی موارد، می‌توانیم میخ‌ها را توسط یک لایه اپوکسی جهت محافظت در برابر فرسایش پوشش داده شوند. درون چاه‌های حفر شده کابل‌های پیش تنیدگی قرار داده و کابل‌ها به کمک بتن در خاک ثابت می‌کنیم. به طور خلاصه نیلینگ دارای 6 مرحله است و به صورت خلاصه و تیتروار میتوان به صورت زیر مراحل نیلینگ اشاره کرد:

1. گودبرداری به صورت مقطعی (حفاری در عمق معین)
2. حفاری گمان
3. قراردادن میلگرد یا میخه ها در سوراخ
4. تزریق دوغاب به خاک (برای استحکام میخ های قرار گرفته)
5. ریختن بتن و زهکشی جهت جلوگیری از فرسایش میخ ها
6. نصب مهره و صفحه سر نیل

فواصل نصب متمرکزکننده‌ها در نیلینگ، در حدود 50.2 متر در امتداد طول میخ و فاصله حدودا نیم متري از هر انتهاي میخ می‌باشد. جهت جلوگیري از خوردگی شیمیایی میخ‌ها در عملیات گود برداری، از روکش‌هاي پلی اتیلن موج دار و یا رنگ اپوکسی پاششی بر روي میخ استفاده می‌شود. ظرفیت کششی میخ‌ها به دو بخش ظرفیت سازه اي و ظرفیت برون کششی آن‌ها تقسیم می‌شود؛ سازه طراحی شده باید بتوان به بهترین نحو جوابگوي نیروي کششی احتمالی ایجاد شده در میخ‌ها باشد. عموما فاصله افقی میخ‌ها با فاصله عمودي آن‌ها از یکدیگر برابر می‌باشد. پشنهاد می‌شود در شرایط خاص جهت کنترل جابجایی‌ها از روش افزایش طول میخ‌ها تا دو سوم و چهار سوم بالاي دیواره گود استفاده شود.

بهتر است مرحله دوغاب ریزی حداکثر به فاصله دو ساعت از عملیات حفاری چاله انجام شود. همچنین توصیه می‌گردد آزمایش out pull حداکثر پس از دو تا چهار روز از زمان دوغاب ریزي در پروژه انجام شود تا میزان صحت و سقم فرضیات چسبندگی دوغاب و خاك مشخص شده و در محاسبات و پارامترها صحت سنجی و بازنگري انجام شود.

از مراحل اساسی در این وهله، طراحی میخ‌ها می‌باشد. عموما میخ‌ها مقاومتی به اندازه 420 تا 520 مگاپاسکال را دارا می‌باشند. میخ‌هاي آجدار مارپیچی براي کاربردهاي مختلفی در قطرهای 25،32،36 و 42 میلیمتري و طول حداکثر 18 متر وجود دارند. لازم به ذکر است می‌توان به همراه میخ‌ها در هنگام نصب از متمرکز کننده‌ها که معمولا از جنس PVC هستند؛ در امتداد طول میخ استفاده کرد تا پوشانندگی حداقل ضخامت دوغاب را در اطراف میخ تامین کند.

پیشنهاد مطالعه: جهت تجهیز پروژه خود به ماشین آلات پیشرفته و تضمینی به یک نمایندگی معتبر از اطلس کوپکو مراجعه کنید.

روش نیلینگ برای کاربردهای مختلفی از جمله جهت پایداري جداره تونل‌ها وهمچنین سازه‌هاي زیرزمینی، پایداري ترانشه‌ها در احداث بزرگراه‌ها و راه آهن‌ها، پایدار ساختن و حفاظت از گود در سازه‌هاي مناطق شهري، ساختمان‌هاي مجاور گود، ایستگاه‌هاي زیرزمینی مترو و حتی پایدار سازي کوله‌هاي مجاور پل‌ها در زمین‌هاي سست و ریزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

همچنین استفاده از روش نیلینگ، در طراحی و ایمن سازی گود داراي محدودیت‌هاي قانونی می‌باشد. مطابق ماده 38 قانون مدنی، مالکیت زمین مستلزم مالکیت فضای محاذی آن است تا هر کجا بالا رود و همچنین است نسبت به زیر زمین بالجمله مالک حق همه گونه‌ تصرف در هوا و فراز گرفتن دارد مگر آنچه را که قانون استثناء کرده باشد.

بنابراین روش نیلینگ هم از نظر فنی باید با دقت بالا و در نظر گرفتن قدمت، نوع سازه و بارگذاري ساختمان مجاور انجام شود و هم مستلزم اخذ رضایت مکتوب مالک و یا مالکین ساختمان مجاور که زیر آن عملیات نیلینگ انجام می‌شود، است. به صورت کلی مزایای میخکوبی را می‌توان به دسته‌های زیر تقسیم بندی کرد:

اشغال کردن فضای خیلی کمی برای اجرا

خطر کمتری داشتن نسبت به روش انکراژ در برخورد با موانع

استفاده از مطالح بسیار کمتری نسبت به شیوه انکراژ

سرعت بالا در اجرا نبست به سایر روش‌ها

قیمت و هزینه کمتر نسبت به دیگر راه‌حل‌ها

استفاده کمتر از تجهیزات به نسبت روش انکراژ

این روش میخکوبی دارای معایبی نیز است که در هنگام اجرا باید به آن توجه داشت. در زیر چند مورد از معایب میخکوبی را به شما معرفی خواهیم کرد:

• روش میخکوبی در جاهایی که جریان آب زیادی وجود دارد، کارایی لازم را ندارد.
• محدودیت‌هایی در مواجه با موانع تاسیساتی ممکن است به وجود آید.
• اگر میخکوبی به شکل دائمی باشد باید بررسی‌های زیادی در آن منطقه صورت گیرد.
• نیاز داشتن به افراد مجرب و دوره دیده برای اجرای این روش
• احتیاج داشتن به خاک مناسب برای اجرا

همان ‌طور که گفته شد، سیستم‌‌های نیلینگ یا میخکوبی، روش انکراژ و یا مهارکوبی هر دو از روش‌‌های بسیار رایج در بین روش‌های پایدار سازی در عملیات گودبرداری هستند. علی ‌رغم شباهت‌های فراوانی که این دو روش با هم دارند، تفاوت‌هایی نیز در میان آن‌ها مشهود است. در ادامه به ذکر این تفاوت‌ها می‌پردازیم.

عموما سیستم نیلینگ در عملیات گودبرداری، نیازمند تجهیزات، امکانات و مصالح کمتری در مقایسه با روش انکراژ یا مهارکوبی است که این امر موجب می‌شود، این روش به عنوان یک سیستم با صرفه اقتصادی بالا شناخته شود. علاوه بر آن، مراحل پایدارسازی عملیات گودبرداری بسیار سریع‌تر و آسان‌تر از انکراژ، قابل انجام است.

همچنین در سیستم نیلینگ، قسمت کمتری از خاک به حالت مسطح در می‌آید. در روش میخکوبی و یا نیلینگ محیط گسترده‌تری برای حمل‌ونقل تجهیزات فراهم می‌شود. این امر، یک ویژگی مثبت جهت رفت و آمد در حین عملیات گود برداری به حساب می‌آید.

از دیگر تفاوت‌های سیستم انکراژ با روش نیلینگ، این است که میلگردها در روش انکراژ در مراحل واپسین، تحت نیروی پس تنیدگی است. این امر موجب می‌شود تا آن از قدرت بیشتری در مهار نیروهای رانشی و ریزشی زمین مورد نظر، برخوردار باشد. همچنین در سیستم انکراژ میلگردهای فولادی مورد استفاده شده، از فولادهایی هستند که 6 تا 8 برابر فولاد معمولی مقاوم‌تر خواهند بود. لازم به ذکر است در سیستم نیلینگ، میلگردها فقط نقش یک مولفه غیرفعال و مقاومتی در برابر نیروهای وارده را از خود نشان می‌دهند. این در حالی است که در عملیات پایدارسازی به روش انکراژ، میلگردها نقش فعالی را از خود ایفا می‌کنند. به بیان دیگر، پس از ایجاد تغییر شکل در خاک دیواره منطقه تحت گود برداری، نیروهای میخ‌ها فعال می‌شود. در روش انکراژ، آزاد شدن نیروی پیش تنیدگی در میلگردها پیش از حرکت توده خاک باعث ایجاد استحکام در سازه می‌شود.

آرمیکو ارائه دهنده خدمات خرید و فروش تجهیزاتی مانند غبارگیر و بیل مکانیکی نیز است. جهت اطلاع از ساز و کار و نحوه اجرای عملیات حفاری می‌توانید ما را دنبال کنید.

در مرحله اول لازم است پارامترها و ملاحظات اولیه در پروژه مورد نظر در نظر گرفته شود. باید موقعیت سنجی کامل از محل مورد نظر داشته باشید. سپس در مرحله دوم به کمک محاسبات و جداول ساده شده طراحی اولیه را انجام دهید. از پارامترهای مهم و قابل توجه در این مرحله، توجه به مقاومت اتصال میخ‌ها، میزان چسبندگی بین دوغاب و خاک یا همان قدرت پیوند، طول و فاصله آن‌ها از یکدیگر هستند. دست یابی به این اطلاعات در مرحله دوم به کمک آزمایشات کشش نهایی (Bond Ultimate Strength) و کارایی میخ‌ها (Test Sacrificial /Pullout) در طول اجرا میسر و امکان پذیر است. بنابراین در اولین مقطع خاکبرداری و نیلینگ، نیاز به انجام آزمایش کشش میخ خواهید داشت.

مرحله سوم از فرایند طراحی نیلینگ، مرحله طراحی نهایی است. در این مرحله باید گسیختگی خارجی برای طرح دائمی، ملاحظات لازم برای وقوع زلزله در آن، گسیختگی داخلی، طراحی رویه موقت و دائمی و محاسبه ماکزیمم نیروی کشش رویه را در نظر بگیرید. در مرحله چهارم از فرآیند طراحی نیلینگ، میزان تغییر شکل جابجایی قائم و افقی تخمین زده می‌شود. در مرحله آخر، ملاحظات دیگر جهت طراحی و کنترل زهکشی انجام می‌شود. لازم به ذکر است اجرای سازه نگهبان به روش سیستم نیلینگ نیاز به متخصصین با تجربه و کار آزموده دارد.

در حقیقت مکانیزم اصلی روش نیلینگ خاک یا میخ گذاری، دوختن ناحیه فعال به ناحیه مقاوم است. به همین دلیل به روش نیلینگ، روش دوخت به پشت نیز گفته می‌شود. حال لازم است تا انواع گسیختگی‌های سیستم نیلینگ که در مرحله طراحی ذکر شد را تعریف نماییم. دو شرایط حدی در طراحی روش نیلینگ وجود دارد که باید مورد بررسی و تحلیل قرار گیرند:

در حالت حدی مقاومت زمانی که نیروها در سیستم بیشتر از مقاومت مجاز می‌شوند، گسیختگی رخ می‌دهد. در طراحی سیستم نیلینگ باید اطمینان حاصل نمود که سیستم در برابر گسیختگی‌های خارجی، داخلی و در دیواره گود، مقاومت لازم را دارا است.

در این حالت حدی، امکان دارد گسیختگی رخ ندهد اما سازه دیگر حالت ایمن خود را نخواهد داشت. در این حالت میزان جابجایی‌‌هایی که در قسمت دیواره رخ می‌دهد، بسیار مورد اهمیت است و نباید از مقدار معینی تجاوز کند.

در گسیختگی خارجی در حالت حدی مقاومت، سطح گسیختگی از بین میخ‌ها و یا پشت آنها عبور می‌کند. پایداری سطح مورد نظر در گودبرداری بر اساس برقراری تعادل نیروهای مقاوم و محرکی که در سطح لغزش به وجود می‌آید، محاسبه می‌شود. اگر سطح لغزش از میان میخ‌ها عبور کند، لازم است پایداری نیروهای مقاومی که در میخ‌ها وجود دارد، نیز حساب گردد.

لازم به ذکر است روش نیلینگ، برای مکان‌هایی که جریان آب زیادی دارند مناسب نیست. همچنین سیستم نیلینگ، برای خاک‌هایی با خورندگی زیاد، با سطح آب زیر زمینی زیاد، دارای سنگ‌هایی با اندازه بیشتر از سه اینچ، خشک و بدون چسبندگی، آلی، لای سنگ و سنگ‌های هوازده مناسب نخواهد بود. می‌دانیم که روش نیلینگ، در حقیقت یک سازه نگهبان است که موقتا می‌توان از آن بهره برد. با عوامل مختلف از جمله، نفوذ آب‌های سطحی، گذشت زمان، هوازدگی سطح خاک و خوردگی آرماتورها می‌تواند مقاومت خود را از دست بدهد.

بنابراین باید نسبت به ساخت و نصب سازه در محل مورد نظر اقدام کرد. همان طور که گفته شد، برای بررسی پایداری سیستم نیلینگ در یک پروژه عملیاتی، یک مدل که شامل دو قسمت ناحیه فعال (Active) و ناحیه مقاوم (Passive) است، مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. فصل مشترک این دو قسمت، سطح گسیختگی یا اصطلاحا سطح لغزش نام دارد. همواره فرض بر این است که هر ناحیه خاک به صورت جدا و مستقل از ناحیه دیگر است. اگر سطح لغزش را مبنا قرار دهیم، ناحیه جلوی آن که همواره تمایل به جدا شدن دارد، ناحیه فعال و ناحیه پشت سطح لغزش، ناحیه مقاوم است. سیستم نیلینگ در عملیاتی مانند استخراج معدن نیز به کار می‌رود. آیا تا به حال به خرید معدن فکر کرده‌اید.

• انجام رگلاژ دیواره‌ها تا فاصله ۲۰ سانتیمتری با استفاده از بیل مکانیکی و پس از آن به روش دستی.
• پنل برداري در هر مرحله منوط به پایان یافتن عملیات پایدارسازي در مرحله تراز فوقانی.
• شیوه پنل برداري به صورت دندانه‌اي و از ردیف سوم به بعد و به طول حداکثر ۱۲ متر انجام می‌گیرد.
• حداقل طول همپوشانی در زهکش‌هاي نواري ۵۰ سانتی‌متر است.
• حداقل عرض نوارهاي زهکش (ژئوکامپوزیت) باید ۲۰ سانتی‌متر باشد.
• حداقل قطر لوله‌هاي زهکش عمقی PVC 2اینچ است.
• سرعت پمپاژ آب از محل گود اهمیت بسیار زیادی داشته و افزایش سرعت منجر به افزایش نشست‌ها می‌گردد.
• در گودهاي با ابعاد بزرگ، بهتر است عملیات پایدارسازي پس از اتمام فرآیند زهکشی کامل آغاز شود.
• گزارش تراز آب در بخش‌های مختلف عملیات به طراح و ناظر توسط عوامل پروژه زهکشی ارائه گردد.
• پک نمودن انتهاي زهکش‌هاي عمقی به وسیله درپوش یا ژئوتکستایل الزامی است.
• عملیات شیارزنی بر روي زهکش عمقی در نیم دایره فوقانی مقطع آن ضروری است.
• پک نمودن انتهاي زهکش‌هاي عمقی توسط درپوش یا ژئوتکستایل الزامی است.
• رواداري طول پایپ زهکش برابر ۲۵ سانتی‌متر است.
• وجود پمپ رزرو در عملیات ضروری است.

همان گونه که ذکر گردید، انتخاب تجهیزات و امکانات مناسب در فرایند سیستم نیلینگ بسیار مهم و حائز اهمیت می‌باشد. در ادامه به معرفی برخی از این دستگاه‌ها و تجهیزات می‌پردازیم:

در عملیات گود برداری و پایدار سازی به روش نیلینگ نیاز به هوای فشرده است که این مسئولیت را کمپرسور هوا به عهده دارد. موتور کمپرسورها معمولا به حالت دیزل یا برقی خواهد بود و به وسیله واحد هوا ساز به روش مکش هوا و فشرده سازی آن و در نهایت تامین فشار، عمل می‌کنند. از طریق شلنگ هوا، هوای فشرده شده را به دستگاه‌های پنوماتیک انتقال می‌دهند. حجم گاز تولید شده توسط کمپرسور بستگی به میزان جابجایی و حرکت رفت و برگشتی پیستون دارد.

دستگاه شاتکریت عمل ترکیب و انتقال ماسه و سیمان را به دیواره جهت شاتکریت انجام می‌دهد. فرآیند شاتکریت معمولا توسط افراد متخصص در این زمینه و به کمک کارگران انجام می‌شود. این دستگاه در دو نوع شاتکریت خشک زن و مرطوب زن وجود دارد. در دستگاه شاتکریت پاشش با فشار قوی باعث به وجود آمدن یک لایه متراکم روی سطح مورد نظر خواهد شد. مهم‌ترین کاربرد این دستگاه در عملیات بتنی مانند ساخت مخازن، احداث سازه‌های بتنی و دیوارهای حائل است.

تزریق دوغاب سیمان، روشی برای پایدارسازی گود و بهسازی خاک است. همان گونه که از نام این دستگاه مشخص می‌شود، این دستگاه وظیفه تزریق دوغاب را در عملیات نیلینگ عهده دار خواهد بود. به دلیل اینکه دوغاب با فشار زیاد در خاک نفوذ می‌کند، انتقال آن از طریق شلنگ تزریق دستگاه انجام می‌شود. دستگاه تزریق دوغاب شامل مجموعه تزریقی است و از بخش‌های میکسر اولیه، میکسر ثانویه و پمپ تزریق تشکیل می‌گردد. ساخت دوغاب در میکسر اولیه صورت می‌گیرد و سپس دوغاب به داخل همزن ثانویه ریخته و در نهایت به وسیله پمپ‌های مخصوص تزریق می‌شود.

دستگاه ژنراتور برق، وظیفه تولید و تامین انرژی الکتریکی در فرایند نیلینگ را به عهده دارد. انواع ژنراتورها بر اساس سوخت آن‌ها در سه حالت گازوئیلی، بنزینی و گازی وجود خواهد داشت. موتوری که درسیستم ژنراتور تعبیه شده است، نیروی حرکتی را به برق تبدیل می‌کند. مبدل برق، نیروی حرکتی موتور را به برق تک فاز و سه فاز تبدیل خواهد کرد. دستگاه ژنراتور، برق سه فاز دستگاه‌های تزریق دوغاب و شاتکریت در عملیات گود برداری و پایدارسازی را در سیستم‌های نیلینگ، انکراژ و مهار متقابل و سازه نگهبان خرپایی عهده دار است.

از جمله دستگاه‌های مورد استفاده در روش نیلینگ، دستگاه حفاری دریل واگن است. این دستگاه شامل 6 بخش زیر بندی، دکل با ابعاد مختلف، کنترل پنل، سیستم روتیشن یا دوران، پاوریونیت، سیستم پیشروی با سیستم جک و قرقره مرکب و یا همان سیستم موتور و گیربکس خواهد بود.

قسمت‌های مختلف این دستگاه شامل مته حفاری، میله حفاری، دکل حفاری، سیستم جلو برنده مته، سیستم ضد قفل مته، جک‌های هیدرولیکی، فرمان و تابلوی کنترل دستگاه، سیستم روشنایی دستگاه است. سایر قطعات شامل چرخ‌ها و موتور دیزلی یا الکتروموتور، کمپرسور، سیلندرها شامل سیلندرهای هیدرولیکی روی لاستیک‌ها جهت تراز کردن ماشین و مخزن روغن و سایر قسمت‌های دیگر هستند.

دستگاه دریل واگن، دستگاهی دارای سه درجه آزادی است که می‌تواند در ابعاد و ظاهر متفاوت طراحی و تولید شود. کنترل این دستگاه به صورت هیدرولیک و پنوماتیک یا بادی خواهد بود که از طریق کنترل پنل، این کنترل اعمال می‌گردد. این دستگاه از جمله تجهیزات حفاری ضربه ای نیز است که در آن مجموعه پاورهد به وسیله واگن به دکل متصل خواهد شد. این دستگاه می‌تواند بر روی دکل اصطلاحا به صورت خشاب وار حرکت رفت و برگشتی را انجام دهد.

دستگاه حفاری دریل واگن چرخ شنی، یک نوع از دستگاه‌های دریل واگن است که در آن مجموعه پاورهد و دکل روی زیر بندی از نوع چرخ شنی، مونتاژ می‌شود. این امر موجب تسهیل در اجرای عملیات حفاری و همچنین تسریع در فرآیند چال زنی انبوه می‌شود.

از دیگر کاربردهای این دستگاه، استفاده در عملیات حفاری معادن، سدسازی، راه سازی، تونلینگ، ژئوترمال و سایر موارد است. از مزایای استفاده از این دستگاه، می‌توان به صرفه جویی در زمان تخصیص یافته به عملیات حفاری، عدم نیاز به تثبیت در زمین به دلیل وزن زیاد دستگاه، ارائه در دو نوع هیدرولیک دیزلی و هیدرولیک برقی، جابجایی به صورت خودکششی و سایر موارد اشاره کرد.

دستگاه دریل واگن در دو نوع دستگاه حفاری عمود زن و دریل واگن نیلینگ تولید می‌شود. قطر حفاری انجام شده توسط این دستگاه بین 50 تا 150 میلی متر و قطر راد بین 50 تا 90 میلی‌متر است. طول راد در آن، 3 متر بوده و حداکثر عمق حفاری انجام شده توسط دریل واگن، 150 متر است. همچنین وزن این دستگاه حدود 5000 کیلوگرم و طول پیشروی به کمک آن، 4 متر خواهد بود. در کشور ایران، معمولا در عملیات گود برداری و پایدارسازی گود به روش نیلینگ و انکراژ از نوع چکش انتهای گمانه یا DTH انجام می شود.

برای خرید دستگاه حفاری دریل واگن کلیک کنید.

بر خلاف دستگاه دریل واگن، دستگاه حفاری راسول بسیار کوچک‌تر و به لحاظ وزنی، سبک‌تر از سایر دستگاه‌های مورد استفاده در حفاری هستند. استفاده از این دستگاه در پروژه‌های مختلف حفاری و عمرانی متداول و رایج بوده و می‌توان از آن، در حفر چال‌های عمودی، چال‌های افقی و نصب روی دیواره‌ها به منظور حفر چال استفاده کرد. راسول اجرای عملیات حفاری را تا حد زیادی تسهیل خواهد کرد.

دستگاه حفاری راسول در سه نوع دستگاه راسول هیدرولیک دیزلی، راسول هیدرولیک برقی و دستگاه راسول فول پنوماتیک طراحی و تولید شده است. در دستگاه راسول هیدرولیک برقی، رادها هیدرولیک هستند و سیستم ضربه یا چکش، پنوماتیک است. در دستگاه راسول فول پنوماتیک، تمامی عملگرهای دستگاه شامل سیستم ضربه، پیشروی و چرخش، بادی خواهند بود.

برای خرید دستگاه حفاری راسول به این لینک مراجعه کنید.

قطر حفاری صورت گرفته توسط دستگاه حفاری راسول بین 76 تا 90 میلی متر متغیر بوده و قطر راد حفاری بین 60 تا 70 میلی متر است. طول راد در این دستگاه یک متر است و حداکثر عمق حفاری انجام شده به وسیله آن، 20 متر خواهد بود.

همان طور که گفته شد، دستگاه حفاری راسول بسیار سبک وزن بوده و راه اندازی، جا به جایی توسط اپراتور، استقرار و بهره برداری از آن بسیار آسان است. حداقل فشار کاری اعمال شده توسط این دستگاه 5 بار و وزن شاسی کنترل در آن 120 کیلوگرم خواهد بود.

از مزایای این دستگاه، می‌توان به قابلیت حفر انواع چال با کمترین میزان خطا و انحراف، ارتعاشات کم وناچیز دستگاه، قابلیت حمل به صورت تک نفر به دلیل وزن کم، استحکام و دوام مناسب اشاره کرد. علاوه بر این‌ها کارکرد به همراه کمترین استهلاک، قابلیت نصب انواع راد و چکش حفاری بر روی دستگاه، نیاز نسبتا کم به هوای فشرده و کارایی با سرعت بالا در حفاری را شامل می‌شوند.

سوالات متداول نیلینگ